Texto orixinal de Ángeles Rodríguez.
Fotos cortesia de Carlos Revuelta Mendez.
O atleta Carlos Revuelta ven de iniciar en Marraquesh o reto deportivo de correr maratóns nos cinco continentes.
Encadeando kms.
Pouco importa que agora necesite unha hora mais que cando comezou a correr en 1983 para completar a distancia de 42,195 kms.Para Carlos Revuelta Méndez, corredor de maratóns do Club ADAS, ”O máis importante é poder seguir participando e servir de estímulo os máis xoves” Unha afirmación que demostra cun apretado calendario nesta tempada, no que pretende correr oito maratóns a máis inmediata será a de Barcelona, o 2 de marzo. Xa a medio prazo, este atleta valdeorrés plantéxase un reto deportivo mais ambicioso: correr nos cinco continentes. De momento este obxectivo cumpriuno en África, xa que correu na Maratón de Marraquesh (Marrocos) o 27 de xaneiro, na que invertiu 4h18’.
Para o 2009 prepara xa a súa participación en dúas probas en Sudamérica: a Maratón de Panamá e a Transatlántica, que une os océanos Pacifico e Atlántico, o longo de 90 kms de percorrido. “Iso será un reto para min, porque nunca corrín mais de 60 kms, e seguramente fareina co meu irmán” di o atleta. Di que non aspira a marcas, pero confesa que leva “ como medalla” o feito de non terse retirado nunca dunha carreira, “ todas nas que saín, acabeinas”. O seu soño, poder chegar a correr na maratón de Nova York ou noutras como a da Muralla China e a das Cataratas do Niágara, “porque son sitios que realmente son espectaculares, pero non sei se o lograrei”.
- Leva preto de 25 anos correndo maratóns, ¿ qué é o que engancha desta modalidade ?
Dende que era ben pequeno gustoume correr e participar en carreiras. Os 19 anos fixen unha media maratón e enganchoume. Con 23 anos corrín a primeira maratón, a de Valladolid, xa non existe, e realmente a satisfacción e as sensacións que tiven nesa carreira non son capaz de explicalas con palabras. A emoción da saída, dende os momentos dos preparativos, porque levas meses organizando esa proba e soñando con estar nela. Logo o verse rodeado de xente de diferentes países e condicións, de todas a idades, xente que ven só por participar dende moi lonxe. E dispois cando empeza a carreira todo o que vai sucedéndote fisicamente ó longo dos quilómetros e o que che pasa pola cabeza ata os últimos quilómetros. Éstes son realmente emocionantes. Os últimos 400 ou 500 metros nos que acostuma haber moita xente aplaudindo, nos que a veces soa a musica, nomeante pola megafonia…sentes unha gran emocion por dentro e unhas gañas de adicarlle todo o teu esforzo á xente que xa non está, os amigos que corrian e xa non o fan por lesións. Adícasllo a eles e pensas, ”outra máis conseguida ”. E unha emoción moi grade e ademais cada maratón que corro emociónome mais e vou reenganchando. É unha loucura, pero creo que a todos teñen corrido algunha vez maratón, pásalle o mesmo.
- Sen embargo, houbo unha paréntese de tempo na que deixou o atletismo…
Fixen unha paréntese pola miña actividade politica hai uns anos e agora volvín a correr co equipo de veteranos do ADAS, e sobre todo na especialidade que máis me gusta, a maratón.
- ¿ Cómo xurde o proxecto de correr nos cinco continentes ?
Estaba un pouco canso de facer maratóns por España, onde as coñezo case todas, e decidín empezar a correr no estranxeiro. Comecei en decembro do ano pasado en Lisboa, gustoume a experiencia de correr fora de España, de intercambiar experiencias on xente doutros países e de sentir o orgullo de levar a camiseta do club, as bandeiras de Galicia e de España. Logo plantexeime o reto de ir a Marrocos á Maratón de Marraquesh en xaneiro e acabeina. Agora gustaríame correr nos cinco continentes. De momento teño Europa e África e para o ano que ven teño pechada a de Panamá.O de Asia e Oceanía xa vai ser máis complicado, pero haberá que tentalo.
- ¿Con qué criterios selecciona as carreiras ?
Pola proximidade. Gústanme as maratón cércanas a Valdeorras como a de Toral (León), a de Penedos do Lobo (Manzaneda), a de Ourense e a de Tui… E no caso do estranxeiro tamén seguín o tema da proximidade. Acabo de vir de Marraquesh e no outono farei a de Porto (Portugal), tamén moi próxima.iña o propósito de correr en Cracovia (Polonia), pero vai ser moi complicado polos viaxes. Resulta difícil conseguir voos que sexan compatibles co meu traballo e terei que deixala. Posiblemente corra nesas datas o Campionato de España de veteranos en Vitoria.
- ¿Qué outro retos se plántexa?
Ata agora o máximo que corría eran 5 maratóns nun ano e estou coa ilusión de correr unhas 8 ou 9. Os que corren de verdade non acostuman facer máis de 3 por ano,pero van a uns ritmos moi rápidos. O que eu fago é practicamente pouco máis que ir andando, vou a uns ritmos de 6 minutos o quilómetro e iso e moi levadeiro. Sofren as pernas e a mente, pero o corazón non traballa a un ritmo agobiante, pódese facer e a verdade que me sinto moi a gusto. Superei tamén unha serie de enfermidades e lesións e, mentres o corpo aguante , vou estar aí.
- ¿Qué tipos de adestramentos segue ?
Levo unha media máis ou menos de 10 kms diarios e veño adestrando uns 6 días a semana Un dia por semana acostumo facer unha distancia longa de 20 ou 25 kms. Como non aspiro a marcas nin nada de iso, non estou facendo practicamente series nin cambios. Levo un adestramento moi sinxelo.
Para o 2009 prepara xa a súa participación en dúas probas en Sudamérica: a Maratón de Panamá e a Transatlántica, que une os océanos Pacifico e Atlántico, o longo de 90 kms de percorrido. “Iso será un reto para min, porque nunca corrín mais de 60 kms, e seguramente fareina co meu irmán” di o atleta. Di que non aspira a marcas, pero confesa que leva “ como medalla” o feito de non terse retirado nunca dunha carreira, “ todas nas que saín, acabeinas”. O seu soño, poder chegar a correr na maratón de Nova York ou noutras como a da Muralla China e a das Cataratas do Niágara, “porque son sitios que realmente son espectaculares, pero non sei se o lograrei”.
- Leva preto de 25 anos correndo maratóns, ¿ qué é o que engancha desta modalidade ?
Dende que era ben pequeno gustoume correr e participar en carreiras. Os 19 anos fixen unha media maratón e enganchoume. Con 23 anos corrín a primeira maratón, a de Valladolid, xa non existe, e realmente a satisfacción e as sensacións que tiven nesa carreira non son capaz de explicalas con palabras. A emoción da saída, dende os momentos dos preparativos, porque levas meses organizando esa proba e soñando con estar nela. Logo o verse rodeado de xente de diferentes países e condicións, de todas a idades, xente que ven só por participar dende moi lonxe. E dispois cando empeza a carreira todo o que vai sucedéndote fisicamente ó longo dos quilómetros e o que che pasa pola cabeza ata os últimos quilómetros. Éstes son realmente emocionantes. Os últimos 400 ou 500 metros nos que acostuma haber moita xente aplaudindo, nos que a veces soa a musica, nomeante pola megafonia…sentes unha gran emocion por dentro e unhas gañas de adicarlle todo o teu esforzo á xente que xa non está, os amigos que corrian e xa non o fan por lesións. Adícasllo a eles e pensas, ”outra máis conseguida ”. E unha emoción moi grade e ademais cada maratón que corro emociónome mais e vou reenganchando. É unha loucura, pero creo que a todos teñen corrido algunha vez maratón, pásalle o mesmo.
- Sen embargo, houbo unha paréntese de tempo na que deixou o atletismo…
Fixen unha paréntese pola miña actividade politica hai uns anos e agora volvín a correr co equipo de veteranos do ADAS, e sobre todo na especialidade que máis me gusta, a maratón.
- ¿ Cómo xurde o proxecto de correr nos cinco continentes ?
Estaba un pouco canso de facer maratóns por España, onde as coñezo case todas, e decidín empezar a correr no estranxeiro. Comecei en decembro do ano pasado en Lisboa, gustoume a experiencia de correr fora de España, de intercambiar experiencias on xente doutros países e de sentir o orgullo de levar a camiseta do club, as bandeiras de Galicia e de España. Logo plantexeime o reto de ir a Marrocos á Maratón de Marraquesh en xaneiro e acabeina. Agora gustaríame correr nos cinco continentes. De momento teño Europa e África e para o ano que ven teño pechada a de Panamá.O de Asia e Oceanía xa vai ser máis complicado, pero haberá que tentalo.
- ¿Con qué criterios selecciona as carreiras ?
Pola proximidade. Gústanme as maratón cércanas a Valdeorras como a de Toral (León), a de Penedos do Lobo (Manzaneda), a de Ourense e a de Tui… E no caso do estranxeiro tamén seguín o tema da proximidade. Acabo de vir de Marraquesh e no outono farei a de Porto (Portugal), tamén moi próxima.iña o propósito de correr en Cracovia (Polonia), pero vai ser moi complicado polos viaxes. Resulta difícil conseguir voos que sexan compatibles co meu traballo e terei que deixala. Posiblemente corra nesas datas o Campionato de España de veteranos en Vitoria.
- ¿Qué outro retos se plántexa?
Ata agora o máximo que corría eran 5 maratóns nun ano e estou coa ilusión de correr unhas 8 ou 9. Os que corren de verdade non acostuman facer máis de 3 por ano,pero van a uns ritmos moi rápidos. O que eu fago é practicamente pouco máis que ir andando, vou a uns ritmos de 6 minutos o quilómetro e iso e moi levadeiro. Sofren as pernas e a mente, pero o corazón non traballa a un ritmo agobiante, pódese facer e a verdade que me sinto moi a gusto. Superei tamén unha serie de enfermidades e lesións e, mentres o corpo aguante , vou estar aí.
- ¿Qué tipos de adestramentos segue ?
Levo unha media máis ou menos de 10 kms diarios e veño adestrando uns 6 días a semana Un dia por semana acostumo facer unha distancia longa de 20 ou 25 kms. Como non aspiro a marcas nin nada de iso, non estou facendo practicamente series nin cambios. Levo un adestramento moi sinxelo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario